فلزیاب صنعتی کرد

فلزیاب های صنعتی در صنایع دارویی ، غذایی ، آشامیدنی ، نساجی ، پوشاک ، پلاستیک ، مواد شیمیایی ، الوار ، معدن و بسته بندی مورد استفاده قرار می گیرند.

آلودگی مواد غذایی با ذرات فلزی که از ماشین آلات فرآوری شکسته و خراب در طی فرآیند تولید وارد میشود، یک مسئله مهم ایمنی در صنایع غذایی است. ردیاب های فلزی برای این منظور به طور گسترده در خط تولید مورد استفاده قرار میگیرند.

روش فعلی در کارخانجات صنعت پوشاک استفاده از فلزیاب پس از دوختن کامل پوشاک و قبل از بسته بندی آنهاست ، بررسی می شود که آیا آلودگی فلزی (سوزن ، سوزن شکسته و غیره) در این پوشاک وجود دارد یا خیر. این کار به دلایل ایمنی باید انجام شود.

ردیاب فلز صنعتی توسط بروس کر و دیوید هیسکوک در سال 1947 ساخته شد. شرکت بنیانگذار "گورینگ کر" پیشگام استفاده و توسعه اولین ردیاب فلزی صنعتی شد. "مارس اینگرپوریتد" یکی از اولین مشتری های "گورینگ کر"  بود که از فلزیاب "متلوکیت" برای بازرسی در مریخ استفاده کرد.

اصل اساسی کارکرد ردیاب فلزی صنعتی رایج، بر اساس طراحی 3 سیم پیچ است. در این طرح از یک سیم پیچ فرستنده AM (تعدیل شده با دامنه) و دو سیم پیچ گیرنده یکی در هر طرف فرستنده استفاده می شود. طراحی و پیکربندی بدنی کویلهای گیرنده در توانایی تشخیص آلاینده های فلزی بسیار کوچک از 1 میلی متر یا کوچکتر، نقش مهمی دارد.

پیکربندی کویل به گونه ای است که دریچه ای را ایجاد می کند که به وسیله آن محصول (مواد غذایی ، پلاستیکی ، دارویی و غیره) از میان سیم پیچ ها عبور می کند.

این دریچه یا دیافراگم به محصول اجازه می دهد تا از طریق سیستم سه سیم پیچ وارد و از آن خارج شود و سیگنال مساوی اما آینه ای را روی دو سیم پیچ دریافت کننده تولید کند. سیگنالهای حاصل با هم جمع می شوند تا یکدیگر را به طور مؤثر خنثی کنند.